Maria Dąbrowska (1889-1965) - jedna z najwybitniejszych pisarek polskich - w głośnym cyklu powieściowym "Noce i dnie" (1932-1934) dała epicką panoramę życia polskiego na przełomie XIX i XX wieku. "Przygody człowieka myślącego" to druga powieść Marii Dąbrowskiej o charakterze epickim. Zawarła w niej pisarka szeroki obraz życia i losów polskich w niedawno minionej epoce, nakreślony z właściwym jej dążeniem do osiągnięcia prawdziwego kunsztu artystycznego, rzetelnego realizmu i zawarcia najgłębszych treści moralnych. Pracę nad "Przygodami człowieka myślącego" Maria Dąbrowska podjęła w roku 1938, wiele fragmentów opublikowała na łamach prasy, ale nie zdążyła już nadać swemu dziełu redakcji ostatecznej. W całości powieść ukazała się po raz pierwszy pięć lat po śmierci pisarki - w roku 1970, w opracowaniu krytycznym Ewy Korzeniewskiej. "»Przygody człowieka myślącegoź to tytuł tymczasowy, podałam go na chybił trafił w umowie zawartej przed iluś tam laty... Zamierzam w niej zużytkować listy własne i cudze, dzienniki i pamiętniki drukowane albo przypadkiem znalezione w rękopisach; słowem, buduję tę rzecz trochę systemem zwanym w malarstwie »papiers collésź, a stosowanym przez Braque'a, Picassa i innych malarzy różnych odmian kubizmu, wklejających w swoje kompozycje czy dekompozycje form: druki, listy, kawałki tkanin i inne przedmioty z autentycznej, konkretnej rzeczywistości. Z tą różnicą, że u mnie żadnej dekompozycji form ani żadnego nowatorstwa nie będzie. Już nie jestem w stanie wyskoczyć z mojej starej skóry epickiej...".